Prof. dr hab. inż. Antoni Tajduś – urodzony w 1949 r. w Tymbarku, absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej. Od początku swojego życia zawodowego związany z AGH, gdzie uzyskał stopnie: doktora (1977), doktora habilitowanego (1990), tytuł profesora (1998) oraz pełnił zaszczytne funkcje: Prodziekana Wydziału Górniczego (1993–1996), Dziekana Wydziału Górniczego (1996–2002) oraz Prorektora ds. Ogólnych (2002–2005). Przez dwie kadencje (w latach 2005–2008 oraz 2008–2012) był Rektorem Akademii Górniczo-Hutniczej.

W latach 2008–2012 prof. Antoni Tajduś był przewodniczącym Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych oraz członkiem prezydium Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Przez dwie kadencje, w latach 2012–2016, stał na czele Komitetu Górnictwa PAN, a w latach 2013–2016 przewodniczył Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Był także członkiem licznych organizacji i instytucji: Komisji Nauk Technicznych Polskiej Akademii Umiejętności, Społecznej Rady ds. Narodowego Programu Redukcji Emisji Rady Edukacji i Badań, Komisji ds. Zagrożeń w Zakładach Górniczych, jest także założycielem Małopolsko-Podkarpackiego Klastra Czystych Energii.

Działalność naukowa Profesora koncentruje się wokół budownictwa podziemnego, szczególnie budownictwa tunelowego, geologii inżynierskiej, problemów generowanych przez górnictwo i energetykę, nowoczesnych rozwiązań inżynieryjnych, zarówno w kontekście technologicznym, jak i ochrony środowiska. Bogaty dorobek naukowy prof. Antoniego Tajdusia obejmuje 14 książek autorskich, 14 patentów, 191 artykułów, rozdziały książek i referaty konferencyjne oraz 290 niepublikowanych prac naukowo-badawczych i ekspertyz.

Profesor wypromował 7 doktorów, był recenzentem kilkudziesięciu przewodów doktorskich i habilitacyjnych oraz wniosków o nadanie tytułu profesora. Jest redaktorem naczelnym „Archives of Mining Science” (czasopisma Komitetu Górnictwa PAN), przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego „Journal of Sustainable Mining”, członkiem Komitetu Redakcyjnego „Journal of Anhui University of Science and Technology” (Chiny), Rad Naukowych czasopism: „Journal Mining Engineering” Rudarski Radowi (Serbia), „Geoinżynieria, drogi, mosty i tunele”, „Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne”.

Za swoją działalność był wielokrotnie odznaczany i wyróżniany, między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1996) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). Otrzymał Naukowego Oskara za działalność naukową i organizacyjną (2010), odznakę „Honoris Gratia” nadaną przez Prezydenta Miasta Krakowa (2009), Małopolską Nagrodą Gospodarczą (2010), Srebrny Medal za Zasługi dla Województwa Małopolskiego (2012). Zdobył także tytuł Małopolanina Roku 2009. Jest Doktorem Honoris Causa siedmiu uczelni: Donbaskiego Instytutu Górniczo-Metalurgicznego (2002), Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dniepropietrowsku (2006), Narodowego Uniwersytetu Technicznego Nafty i Gazu w Iwanofrankowsku (2012), Uniwersytetu w Miszkolcu (2013), Politechniki Świętokrzyskiej w Kielcach (2013), Politechniki Śląskiej w Gliwicach (2015), Politechniki Lubelskiej (2016).

Prof. Antoni Tajduś od wielu lat jest orędownikiem i realizatorem współpracy naukowo-badawczej pomiędzy społecznościami naukowymi Akademii Górniczo-Hutniczej oraz Uniwersytetu Pedagogicznego. Jego aktywność naukowa i społeczna ma ogromną wartość wychowawczą i pozytywny wpływ na rozwój kolejnych pokoleń młodzieży.

LAUDACJA

Prof. dr hab. inż. Antoni Tajduś
Doktor honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego

Magnificencjo,
Prześwietny Senacie Uniwersytetu Pedagogicznego,
Dostojny Profesorze,
Szanowni Państwo!

Decyzją Senatu Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie oraz Rady Wydziału Geograficzno-Biologicznego tegoż Uniwersytetu przypadła mi zaszczytna funkcja laudatora dorobku naukowego, dydaktycznego, popularyzatorskiego i organizacyjnego Dostojnego Doktora Honorowego, Profesora Antoniego Tajdusia. Cieszę się, że to właśnie Uniwersytet Pedagogiczny w Stołecznym Królewskim Mieście Krakowie o długich tradycjach akademickich honoruje tak wybitną Postać. Nim jednak dokonamy uroczyście aktu nadania wyjątkowego tytułu, niech będzie mi wolno przypomnieć istotę doktoratu honoris causa, a zatem przybliżyć sens dzisiejszego podniosłego spotkania, oraz przedstawić Państwu zasługi i dokonania Dostojnego Gościa.

Tytuł doktora honoris causa stanowi najwyższe wyróżnienie, jakie może ofiarować Uniwersytet. Jest on nadawany ludziom wielkiego formatu i o międzynarodowej renomie w uznaniu ich ogromnych zasług dla rozwoju nauki, kultury i cywilizacji. Ten szczególny tytuł naukowy otrzymują osoby, które wykazały się niepowtarzalnymi cechami i niezwykłą przenikliwością umysłu; osoby, których niezłomność i dążenie do prawdy są najwyżej cenione przez świat akademicki.

Kazimierz Twardowski, twórca lwowsko-warszawskiej szkoły filozofii, w wykładzie o Dostojeństwie Uniwersytetu podaje dwa istotne powody wyjątkowości tego wyróżnienia: doktorowie honorowi mają pewną cechę wspólną, która łączy się z dosłownym znaczeniem wyrazu „doktor”; wszak „doctor”, to is, qui docet, a więc nauczyciel. Otóż, kogo Uniwersytet obdarza, a tem samem wyróżnia, godnością doktora honorowego, o tym widocznie sądzi, że może innym służyć za wzór, że może ich przykładem swoim uczyć, jak należy w danym zakresie żyć i postępować. A być stawionym za wzór i danym za przykład – zaszczyt to niezmiernie wielki […]. Ale istnieje jeszcze drugi powód, który z godności doktora honorowego czyni odznaczenie tak wyjątkowo wielkie. Albowiem wielkość każdego zaszczytu zależy nie tylko od niego samego, lecz także od tego, kto go udziela. A w tym wypadku udziela go uniwersytet […]. [To on] niesie ludzkości światło czystej wiedzy, wzbogaca i pogłębia naukę, zdobywa coraz to nowe prawdy i prawdopodobieństwa – tworzy jednym słowem najważniejsze wartości intelektualne, które przypaść mogą człowiekowi w udziale.

W gronie dostojnych doktorów honorowych, obdarzonych tym wyróżnieniem przez Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie w jego przeszło 70-letniej historii, znalazły się wybitne osobistości – uczeni, filozofowie, poeci, artyści, znakomici lingwiści i wiele innych znamienitych indywidualności – nietuzinkowych twórców kultury, niezaprzeczalnych autorytetów… Jednak znaczenie tej uroczystości wzrasta jeszcze bardziej, kiedy uświadomimy sobie, że dzisiaj gromadzimy się wokół jednego z najwybitniejszych specjalistów w obszarze geoinżynierii, a w tym geomechaniki i geotechniki. Przez swój dorobek znacznie wzbogacił On polskie i światowe nauki górnicze o nowe nurty, szczególnie te dotyczące zastosowania metod numerycznych do rozwiązywania problemów geomechanicznych. Profesor Tajduś, posiadający wyróżniające zdolności matematyczne, był szczególnie zainteresowany rozwojem metod modelowania numerycznego, które stawało się coraz bardziej efektywnym narzędziem badawczym wraz z rozwojem techniki komputerowej. Publikacje Jego miały i mają wymiar praktyczny – co zresztą jest znaczącym wyróżnikiem dorobku Profesora Antoniego Tajdusia. Człowieka o imponującej biografii, ale nade wszystko człowieka twórczego, „człowieka czynu” , jak o Nim mówi jeden z recenzentów, Pan Profesor Marek Tukiendorf. W rzeczy samej Dostojny Doktor to świetny organizator i lider wielu ważnych dla polskiej nauki instytucji, jako przewodniczący m.in. Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych (KRPUT), zrzeszającej ponad 20 polskich uczelni technicznych, czy Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, Nauczyciel i Mistrz wielu pokoleń pracowników nauki, cieszący się niegasnącym uznaniem oraz wielkim szacunkiem środowisk z obszarów górnictwa i geologii inżynierskiej w kraju i na świecie. Prawdziwe Lux ex Cracovia, „Światło z Krakowa”, które od dawna promienieje na Polskę i świat. Do metafory światła przyjdzie mi jeszcze wrócić pod koniec wystąpienia.

Wiele można mówić o osiągnięciach Profesora Antoniego Tajdusia, ale, by nie popaść w zbyt liczne dygresje i uniknąć osobistych wspomnień (mam wszak w pamięci np. świetne poczynania wokalne Doktora Honorowego, w tym brawurowe wykonanie arii trzech rektorów z Karolem Musiołem i Januszem Żmiją w czasie koncertu noworocznego), moje wystąpienie skoncentruję na triadzie współpracy, „złotym trójkącie”: nauka – biznes – samorządy, która bardzo dobrze oddaje aktywność naszego Doktora Honorowego. Będę się przy tym posiłkował recenzjami Panów Profesorów: Krzysztofa Bąka z Uniwersytetu Pedagogicznego oraz Marka Tukiendorfa, JM Rektora Politechniki Opolskiej, nie zapominając o moim humanistycznym oglądzie Jego dokonań.

Nauka

Profesor Antoni Tajduś zafascynował się nauką w swojej Alma Mater, gdzie ukończył studia w 1973 roku z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując stopień i tytuł magistra inżyniera ze specjalnością: projektowanie i budowa zakładów górniczych. Po odbyciu rocznego stażu rozpoczął pracę w Zakładzie Mechaniki Górotworu i Tąpań Instytutu Geomechaniki Górniczej AGH (obecnie Katedra Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki), gdzie pracuje do dzisiaj. Kolejno pełnił tam obowiązki asystenta (od 1974 roku), starszego asystenta (od 1976 roku), adiunkta (od 1978 roku) i profesora uczelnianego (od 1994 roku), wiążąc w ten sposób swoją karierę naukową z najstarszą uczelnią techniczną na ziemiach polskich – Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica, oraz z miastem Krakowem – swoistym genius loci polskiej i europejskiej akademickości.

Profesor UP Krzysztof Bąk w swojej recenzji działalności naukowej Profesora Tajdusia podkreśla cztery nurty badawcze Doktora Honorowego, pisze on: domena naukowa Profesora Antoniego Tajdusia, a zarazem Jego wkład do światowej nauki górniczej, jest związana z mechaniką skał i gruntów oraz geotechniką. Jego badania mieszczą się w kilku nurtach, które wzajemnie się przenikają. Pierwszy z nich to projektowanie obudowy kotwiowej w kopalniach podziemnych, z uwzględnieniem zróżnicowanego wpływu czynników naturalnych, jakimi są istniejące i prognozowane naprężenia, odkształcenia i zniszczenia, wynikające m.in. z różnej wytrzymałości na obciążenia poszczególnych typów skał w górotworze […]. Drugi nurt to poszukiwanie metod prognozowania zagrożeń tąpaniami w kopalniach i tunelach podziemnych oraz wstrząsami sejsmicznymi z wykorzystaniem obliczeń numerycznych i analiza obciążeń statycznych oraz dynamicznych w górotworze […]. Trzeci (młodszy) z kierunków działalności naukowej Kandydata obejmuje różne aspekty budownictwa tunelowego pozakopalnianego i jest związany z doświadczeniami zebranymi w badaniach geomechaniki obszarów kopalni głębinowych. W tym miejscu wspomnę pogląd Dostojnego Doktora o możliwości wybudowania metra w Krakowie, m.in. z wykorzystaniem doświadczeń Jego zespołu badawczego. A trzeba przyznać, że w Polsce w ogóle budownictwo podziemne, zwłaszcza tunelowe, bardzo trudno przebija się do świadomości rządzących. Czwartym, z wymienionych przez recenzenta, obszarem zainteresowań Profesora Antoniego Tajdusia, który można wydzielić z Jego bogatego dorobku, są kwestie oceny polskiego górnictwa i energetyki, odnoszące się do roli węgla kamiennego i brunatnego jako źródła energii pierwotnej.

Jak wskazują recenzenci, sumaryczny dorobek publikacyjny prof. dr. hab. inż. Antoniego Tajdusia obejmuje około 200 pozycji w postaci książek, artykułów, rozdziałów w książkach i referatów konferencyjnych, 14 patentów i wzorów użytkowych oraz 290 prac niepublikowanych – prac naukowo-badawczych, opinii i ekspertyz. Do ważniejszych pozycji książkowych współautorstwa Doktora Honorowego należą m.in.: Metody komputerowe w geomechanice górniczej (1994), Lokowanie odpadów w pustkach podziemnych (1997), Geomechaniczne problemy projektowania podziemnych magazynów sprężonego powietrza dla energetyki (1997), Mechanizm współpracy kotwi z górotworem o zróżnicowanej budowie (2001), Zarys stanu i perspektyw energetyki polskiej – studium AGH (2009, 2012), Geomechanika w budownictwie podziemnym. Projektowanie i budowa tuneli (2012), Węgiel brunatny – oferta dla polskiej energetyki. Możliwości rozwoju działalności górnictwa węgla brunatnego w Polsce do 2050 roku (2014).

Szczególną wagę nasz Doktor Honorowy przywiązuje do rozwoju młodej kadry naukowej, co powoduje, iż wokół osoby Profesora zawsze gromadziły się grupy młodzieży akademickiej, inspirowane Jego odważnymi pomysłami i mobilizowane „góralską” konsekwencją do dalszych wysiłków, także awansowych. Wypromował On do tej pory siedmiu doktorów; trzech z nich zostało samodzielnymi pracownikami naukowymi, w tym jeden jest już profesorem tytularnym. Można zatem powiedzieć, że wykształcił własną szkołę i swoich następców, co podkreśla w recenzji Profesor Krzysztof Bąk. Wszyscy oni pracują razem ze swoim Nauczycielem i Mistrzem w Katedrze Geomechaniki, Budownictwa i Geotechniki na Wydziale Górnictwa i Geoinżynierii AGH. Profesor Marek Tukiendorf akcentuje w swej recenzji żywe zainteresowanie Profesora Tajdusia pracami młodych adeptów nauki, ale i niespotykaną szczerą radość z udanych pomysłów innych, co nie zdarza się często. Nigdy nie odmówił pomocy młodym naukowcom stawiającym pierwsze kroki związane z awansami naukowymi. Widoczne to było szczególnie podczas pełnienia funkcji w Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów – pisze Profesor M. Tukiendorf. Panie Profesorze, dziękujemy za nieustanną troskę o rozwój nauki i młodej kadry, ciągłe starania o edukację i badania naukowe na najwyższym poziomie!

Ze względu na niezwykłą erudycję i pozycję naukową Profesor Antoni Tajduś pełnił i nadal pełni szereg odpowiedzialnych funkcji wybieralnych zarówno w łonie swojej Uczelni, jak i poza nią, w instytucjach naukowych, samorządowych czy biznesowych. Był i jest nadal członkiem wielu komisji, komitetów, rad naukowych i rad redakcyjnych czasopism zarówno w kraju, jak i za granicą. Dorobek ten, z podziałem na różne grupy działalności organizacyjnej, skrupulatnie odnotował Profesor Marek Tukiendorf, wymieniając m.in.:

1. Udział Dostojnego Doktora w pracach komitetów redakcyjnych czasopism: redaktor naczelny „Archiwum Górnictwa” (czasopisma Komitetu Górnictwa PAN), przewodniczący komitetu redakcyjnego „Journal of Sustainable Mining” (GIG), członek komitetu redakcyjnego czasopisma „Geoinżynieria. Drogi, Mosty i Tunele”, członek komitetu redakcyjnego czasopisma: „Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne”, członek komitetu redakcyjnego czasopisma „Journal of Anhui University of Science and Technology” (Chiny), członek komitetu redakcyjnego czasopisma „Rudarski Radovi (Mining Engineering)” (Serbia).
2. Udział Dostojnego Doktora w pracach specjalistycznych komisji, m.in. jako członek Komisji do Spraw Zagrożeń w Zakładach Górniczych.
3. Inne funkcje Dostojnego Doktora Honorowego w sferze nauki i dydaktyki, takie jak: kierownik i wykonawca wielu projektów własnych, celowych i zamawianych, recenzent licznych projektów badawczych NCBiR (dawny KBN) i NCN, członek zespołów badawczych realizujących projekty typu Foresight.

W dowód wysokiego uznania środowisko naukowe w 2013 roku poparło Jego kandydaturę na stanowisko przewodniczącego Komitetu Górnictwa PAN (2013–2016), obecnie pełni On funkcję wiceprzewodniczącego Komitetu. Oczywiście, ramy tej uroczystości nie pozwalają na bardzo szczegółowe przedstawienie kariery naukowej, ale te zaszczytne tytuły i wyróżnienia są potwierdzeniem imponującego dorobku, nierzadko pionierskich badań Antoniego Tajdusia. Jest On przecież multi doktorem honoris causa polskich i zagranicznych uczelni: doktorem honoris causa Donbaskiego Instytutu Górniczo-Metalurgicznego w Ałczewsku (Ukraina), doktorem honoris causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dniepropietrowsku, profesorem honorowym Politechniki Śląskiej, profesorem honorowym Narodowego Uniwersytetu Technicznego Nafty i Gazu w Iwanofrankowsku, doktorem honoris causa Uniwersytetu w Miszkolcu, doktorem honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej, doktorem honoris causa Politechniki Śląskiej w Gliwicach, doktorem honoris causa Politechniki Lubelskiej.

Współpraca z biznesem i gospodarką

Będąc przez sześć lat Dziekanem Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii oraz przez trzy lata Prorektorem, a później przez dwie kadencje, w sumie lat siedem, Rektorem jednej z największych uczelni technicznych w Polsce, Profesor Antoni Tajduś zasłynął doskonałymi kompetencjami menadżerskimi oraz skutecznym dialogiem z gospodarką. Znakomicie przełożyło się to na odpowiednie przygotowanie zawodowe absolwentów AGH do pracy w biznesie, przemyśle i pośrednio w administracji państwowej. Stało się to, jak podkreślono w jednej z recenzji, dzięki podpisaniu przez Niego ponad 200 umów na realizację wspólnych programów badawczych i dydaktycznych z firmami z różnych gałęzi przemysłu, co pozwoliło na kontakty studentów z gospodarką i przemysłem jeszcze w czasie studiów. Profesor Tajduś przyznał w wywiadzie pt. Górnictwo to zawód, który zawsze będzie potrzebny, iż wymiana myśli jest niezbędna. Kształcimy pracowników, aby spełniać poniekąd oczekiwania tych, którzy to zatrudnienie oferują […]. Dodaje dalej: Słuchamy uwag i wskazówek, gdzie należy dokonać korekt w programie edukacyjnym lub na co położyć szczególny nacisk. Takie nowoczesne podejście do otoczenia pracodawców potwierdza również ranking Fundacji Edukacyjnej „Perspektywy”, według którego absolwenci Akademii są najlepszymi specjalistami dla pracodawców w województwie małopolskim, zaś w województwach śląskim i podkarpackim znajdują się w czołówce pracowników poszukiwanych przez biznes i przemysł.

Niejednokrotnie przekonywał On również społeczność akademicką o konieczności intensywnej współpracy z interesariuszami zewnętrznymi, pokazując w swojej Alma Mater próbkę takich działań, m.in. zakładając spółkę InnoAGH (quasi-fundusz inwestycyjny uczelni), która zajmuje się pomocą we wprowadzaniu powstałych na Uczelni rozwiązań dla przemysłu, czy powołując na AGH skutecznie działający Konwent, złożony z przedstawicieli biznesu, otoczenia społecznego, w tym administracji i samorządów lokalnych. Na podstawie wniosków z pracy tego Konwentu dokonywano na przykład zmian w programach kształcenia, opiniowano strategię Uczelni, uwzględniając potrzeby środowiska biznesu i przemysłu.

Istotnym elementem działalności Profesora jest również udział w pracach rad nadzorczych z udziałem Skarbu Państwa, takich jak: Katowicki Holding Węglowy, Tauron Polska Energia czy KWB Bełchatów S.A.

Można z przekonaniem powiedzieć, że tymi posunięciami wyprzedził Rektor Tajduś działania władz innych uczelni, które zaczęły naśladować te dobre praktyki. Środowisko akademickie z wielkim uznaniem patrzy na stworzoną przez Niego platformę wiedzy i transfer wymiany doświadczeń oraz doskonalenie bazy laboratoryjnej i informatycznej. W czasie gdy Profesor Antoni Tajduś kierował AGH, nastąpił ogromny rozwój tej Uczelni. A Dostojny Doktor Honorowy, Rektor-Menadżer tylko podczas drugiej kadencji w latach 2008–2012 zrealizował 94 inwestycje na kwotę 720 mln zł oraz 280 remontów wartych 76 mln zł. Takie sumy robią wrażenie! Profesor Antoni Tajduś poradził sobie znakomicie ze wszystkimi trudnościami i sprostał ambitnym wyzwaniom w bardzo krótkim czasie. Między innymi za te właśnie dokonania Rektor Tajduś otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego – Oskara dla najlepszego rektora kadencji 2005–2008.

Samorządy

Przyjacielski stosunek do ludzi, serdeczność, otwarcie na dialog Doktora Honorowego uzewnętrzniały się nie tylko na uczelni, ale także – jak już wspomniałem – w jej otoczeniu. Dotyczyło to między innymi rektorów innych krakowskich uczelni, władz samorządowych i administracyjnych Krakowa, Małopolski i wielu innych instytucji. Nie jest mi znana dokładna liczba przyjaciół Profesora, pewnie nie zna jej nawet On sam, ale myślę, że jest ich bardzo wielu. Dlatego po dwóch kadencjach rektorskich Profesor Tajduś w dowód kompetencji gospodarności, ale również powszechnej sympatii, został okrzyknięty najlepszym kandydatem na prezydenta Krakowa. Nasz Dostojny Doktor Honorowy rozważał nawet możliwość startu w wyborach samorządowych, wizjonersko mówił wtedy o potrzebie budowy nowego miasta, otwartego na nowoczesne technologie i firmy, szczególnie z branży IT. Chciałbym przede wszystkim ściągnąć przedsiębiorców. Kraków jest wspaniałym miejscem do lokowania przedsiębiorstw związanych z branżą IT. Chodzi o informatykę, telekomunikację czy elektronikę – przyznawał.

Profesor Marek Tukiendorf, JM Rektor Politechniki Opolskiej, podkreśla wielką troskę o Kraków naszego Doktora Honoris Causa. Pisze on w swojej recenzji: Profesor Antoni Tajduś w całej swojej aktywności naukowej i wychowawczej nie stronił i nie stroni również od troski o Stołeczne Królewskie Miasto Kraków, z którym jest mocno związany emocjonalnie. W 2014 roku chciał zasiąść w fotelu jego prezydenta. W jednym ze swoich wywiadów powiedział: „Mnie program wyborczy w ogóle nie interesuje. Jestem człowiekiem czynu. Zaczynając pracę na stanowisku rektora, zacząłem od analizy, stworzyłem wizję uczelni, […] rozbiłem to na zadania. Prawie w 100 procentach udało mi się dokonać tego, co chciałem. Postanowiłem na przykład, że taka duża uczelnia musi mieć basen. Łatwo nie było, w pierwszym roku brakowało pieniędzy. Ale jak ja coś powiem, to muszę to zrobić. W końcu się udało”. Kraków również docenił Pana Profesora – Antoni Tajduś w 2009 roku został Małopolaninem Roku, obok papieża Jana Pawła II czy Justyny Kowalczyk, multimedalistki olimpijskiej, uhonorowano Go także odznaką „Honoris gratia” nadaną przez Prezydenta Miasta Krakowa, a rok później otrzymał Małopolską Nagrodę Gospodarczą oraz Srebrny Medal za Zasługi dla Województwa Małopolskiego. Z pewnością jest On krakusem z krwi i kości. Skutecznie działa na rzecz miasta i regionu, m.in. jako Przewodniczący Małopolskiej Rady Gospodarczej powołanej przez marszałka województwa małopolskiego. Wśród wielu inicjatyw Dostojnego Doktora Honorowego są także między innymi Małopolsko-Podkarpacki Klaster Czystych Energii, Małopolski Klaster Technologii Informacyjnych. Dodajmy, że Profesor Antoni Tajduś działa aktywnie także na rzecz innych regionów – świętokrzyskiego czy śląskiego.

Będąc myślami przy Śląsku, wrócę do symboliki światła: Lux ex Cracovia – „Światło z Krakowa”. Lux to mądrość i nadzieja. Profesor Tajduś daje mądrą nadzieję środowisku górniczemu, jest światłem w podziemnych ciemnościach, niczym lampa zakładana na górnicze czoło czy latarnia morska wskazująca drogę pośród nocy. Podziemne ciemności nie tylko dosłownie, ale i metaforycznie oddają trudną sytuację w polskim górnictwie. Jednak nasz Dostojny Doktor Honoris Causa konsekwentnie dąży do przyznania znaczącej roli węglowi w polskiej gospodarce. Węgiel dominuje w naszej energetyce i wciąż słyszymy, że trzeba to zmienić. Zmieniajmy więc polską energetykę, ale jednocześnie utrzymajmy to, co mamy, bo to kotwica, która będzie trzymała bezpieczeństwo energetyczne Polski – powiedział w jednym z wywiadów Profesor Tajduś. Od środowiska górniczego Śląska dla człowieka o rodowodzie górniczym, który tyle dobrego zrobił dla polskiej nauki górniczej i ludzi górnictwa, należą się słowa serdecznego podziękowania wraz z pozdrowieniem: Szczęść Boże, Panie Profesorze!

Na koniec chciałbym jeszcze podkreślić znakomite relacje, jakie łączą Uniwersytet Pedagogiczny z Czcigodnym Doktorem Honorowym. Profesor Antoni Tajduś od wielu lat cieszy się wielkim uznaniem pracowników i studentów Wydziału Geograficzno-Biologicznego. Łączy Go z nimi przede wszystkim zwykła i od zawsze ciepła przyjaźń. Jako sąsiad i Przyjaciel miał niejednokrotnie okazję do dawania dowodów sympatii przez mądre rady i proponowanie dobrych rozwiązań. Środowisko pedagogów krakowskich czuje się szczególnie związane z Panem Profesorem, dziękuje za nieprzerwaną współpracę, ubogacanie swoimi doświadczeniami. To prawdziwy zaszczyt i powód do dumy!

Panie Profesorze, Drogi Przyjacielu,

Uniwersytet Pedagogiczny powiększy grono swoich doktorów honoris causa o Osobę jakże dobrze wpisującą się w istotę dostojeństwa Uniwersytetu, w najlepsze europejskie tradycje uniwersyteckie. W tym uroczystym dniu uprzejmie proszę Doktora Honorowego o przyjęcie ode mnie i całej społeczności akademickiej serdecznych życzeń – pomyślności na dalszej drodze, niesłabnących sił twórczych, zapału i badawczego żaru, natchnienia i inspiracji, wciąż tej samej, niezwykłej radości, która porywa kolejne pokolenia do pracy badawczej. Wierzymy, że swoją wiedzą i doświadczeniem nadal będziesz nam służył. Liczymy na Twoje pomysły, na Twoje wsparcie, Twoją energię i… świetne poczucie humoru. Toteż życzmy również jak najlepszego zdrowia i wytrwałości w podejmowaniu codziennych wyzwań – nasze dobre myśli zawsze będą towarzyszyć Tobie, Drogi Przyjacielu! Ad multos annos! Wszystkiego, co dobre!

Prof. zw. dr hab. Wiesław Banyś