fot. Grzegorz Wajda/wajdafoto
Podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego Lech Majewski, znakomity reżyser i artysta, członek Amerykańskiej Akademii Filmowej i Amerykańskiej Gildii Reżyserów Filmowych, otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Lech Majewski. Biogram
Malarz, poeta, prozaik, reżyser, urodzony w Katowicach. Od 1981 roku pracuje przede wszystkim za granicą. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Absolwent Wydziału Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi. Za swoje filmy, między innymi: Rycerz, Wojaczek, Angelus, Ogród rozkoszy ziemskich, Młyn i krzyż, Onirica oraz Dolina Bogów, prezentowane na festiwalach filmowych między innymi w Cannes, Wenecji, Berlinie, Toronto, Rzymie, Nowym Jorku, Rio de Janeiro, Londynie, Barcelonie, Jeruzalem i Montrealu, zdobył wiele nagród. Jego wideoarty, fotografie i rzeźby pokazywało wiele muzeów i galerii świata. W 2006 roku nowojorskie Museum of Modern Art uhonorowało go, organizując indywidualną retrospektywę jego twórczości, a rok później instalacja Krew poety stała się częścią 52. Biennale w Wenecji. Kolejny cykl wideoartów Bruegel Suite był wystawiany w Luwrze, Tel Aviv Museum of Art, National Gallery w Londynie, Prado w Madrycie, Muzeum Narodowym w Krakowie oraz na 54. weneckim Biennale. Prowadzi również wykłady na wielu uniwersytetach i uczelniach świata: od University of Canterbury w Nowej Zelandii, poprzez Harvard i Berkeley w USA, po Uniwersytet w Pizie i Akademię Sztuk Pięknych w Rzymie. Jest członkiem Amerykańskiej Gildii Reżyserów Filmowych oraz Amerykańskiej Akademii Filmowej.
Filmografia
Rycerz (1980), Lot świerkowej gęsi (1986), Więzień Rio (1988), Ewangelia według Harry’ego (1992), Basquiat (scenariusz, produkcja, 1996), Pokój saren (1997), Wojaczek (1999), Angelus (2001), Ogród rozkoszy ziemskich (2004), Szklane usta (2006), Młyn i krzyż (2010), Onirica (2015), Dolina Bogów (2019).
Książki
Powieści: Kasztanaja (1981), Szczury Manhattanu (1993), Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot cudownej (1996), Metafizyka (2002), Hipnotyzer (2003), Manhattan Babilon (2015). Eseje: Asa Nisi Masa – magia 8½ (1994), Oficjalne centrum świata (1998), Pejzaż intymny – rozmowy autobiograficzne o świecie i o sztuce (2017), Ukryty język symboli (2020). Scenariusze: tom 1–3 (2016–2018). Tomy poetyckie: Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta (1977), Poszukiwanie raju (1978), Mieszkanie (1981), Muzeum mojej nędzy (1997), Święty Sebastian (1998), Smutek to najgorsza pora dnia (2019).
fot. Grzegorz Wajda/wajdafoto
Laudację na cześć laureata wygłosił dr hab. Rafał Solewski, prof. UP.
Biuletyn Informacji Publicznej
